Een Toekomst voor Beloega's? Oceanogràfic València 
Inleiding
De beloega of witte dolfijn (Delphinapterus leucas) is een arctisch en sub- arctisch zeezoogdier. Met zijn enorme omvang, unieke vorm en helderwitte kleur is het één van de meest herkenbare van de meer dan 90 soorten walvisachtigen die op deze planeet leven. Ze kunnen wel 5 meter lang worden en door hun aanpassingen aan het koude water hebben ze een karakterisitiek uiterlijk; een bijzonder rond en glad lichaam, geen uitstekende lichaamsdelen (zoals een rugvin of snuit) en een grote, bolle kop. Dit geeft ze voor velen een aandoenlijk en schattig uiterlijk. De beloega staat ook wel bekend als de “kanarie van de zee” vanwege het enorme repertoire aan hoge piepende en klikkende geluiden. Ze kunnen zelfs andere geluiden -zoals de menselijke stem- imiteren. Ze zijn verwant aan en ongeveer gelijk van bouw als de eveneens heel herkenbare narwal. Dit de enige andere soort in het genus ”Monodontidae” naast de beloega. Deze twee soorten zijn al vaker samen geobserveerd, waarbij ze zich samen verplaatsten en ook socialiseerden met elkaar. Verder is er ook nog een schedel ontdekt met kenmerken van zowel de beloega als de narwal, dit ondersteunt de hypothese dat deze twee soorten ook kunnen kruisen. Omdat de beloega zo herkenbaar is en zo'n vertederend uiterlijk heeft is de soort onder veel mensen erg populair. Al is dat niet altijd zo geweest. Het is algemeen bekend dat verschillende inheemse volkeren en stammen zoals de Inuit eeuwenlang op beloega's hebben gejaagd, maar in de 19e eeuw en een deel van de 20e eeuw werd er ook actief op hen gejaagd door niet-inboorlingen. Beloega's zijn een gemakkelijke prooi geweest voor jagers vanwege hun voorspelbare migratiepatronen en de hoge populatiedichtheid wanneer de dieren zich in de zomer in grote aantallen verzamelen. De commerciële walvisvangst door Europese, Amerikaanse en Russische walvisvaarders in de 18e en 19e eeuw heeft de beloegapopulaties in het Noordpoolgebied zelfs drastisch doen afnemen. Er werd op de dieren gejaagd voor hun vlees, blubber (vet) en hun olie werd gebruikt als smeermiddel voor klokken, machines en verlichting in vuurtorens. Zelfs tot het begin van de 20e eeuw werd beloega-leer nog gebruikt voor het maken van paardentuigen, machineriemen voor zagerijen en zelfs schoenveters. Beloega-leer werd ook gebruikt om enkele van de eerste kogelvrije vesten te vervaardigen. Tegenwoordig is de beloega geliefd bij velen over de hele wereld en weinigen zouden het dier kwaad willen doen. Aangezien deze dieren voornamelijk in Arctische wateren leven (waardoor het voor veel mensen vrij zeldzaam of onmogelijk is om een beloega in het wild te zien), hebben aquaria en dolfinaria een grote rol gespeeld in de populariteit waar de beloega vandaag de dag van geniet.
Afbeelding: Beloega's Yulka en Kylu uit Oceanogràfic, een aquarium in Valencia Spanje. De enige andere instantie in Europa die beloega's huisvest naast het SEALIFE Trust beluga sanctuary in IJsland, welke ik bezocht in de zomer van 2020. 
Beloega's in Gevangenschap
Beloega's waren de eerste walvisachtigen die doelbewust werden gevangen om in gevangenschap te worden tentoongesteld. In 1861 werden drie dieren geaccumuleerd door de Boston Aquarial Gardens, een aquarium in Boston, Verenigde Staten. De dieren waren erg populair en trokken een enorme menigte mensen aan. Niet lang daarna raakte ook de beruchte showman Phineas Taylor Barnum geïnteresseerd in deze “Witte walvissen”. Hij kocht twee van de drie dieren uit de Boston Aquarial Gardens en stelde ze tentoon in zijn museum. Deze beloega’s bleven helaas niet lang in leven. In de volgende jaren zou P.T. Barnum nog vaak de opdracht geven voor een groot aantal beloega-vangsten. Door gebrek aan kennis en primitieve zorg in de 19e eeuw stierven veel van deze dieren kort na aankomst. In 1877 vingen verschillende exploitanten van Coney Island New York (bekend om hun grote aanbod aan attracties en vertoningen van rariteiten voor amusement) ook een groot aantal beloega's. Rond dezelfde tijd begonnen ook verschillende Engelse aquaria interesse te tonen in deze soort. Tot het einde van de 19e eeuw hielden veel instanties beloega's, zoals het aquarium van Westminster, Manchester en Brighton. Op al deze genoemde locaties werden beloega's vaak meer behandeld als een attractie of bijzonderheid dan als een diersoort. De korte levensduur van deze in gevangenschap levende dieren en de hoge aankoopprijs van het verkrijgen van nieuwe exemplaren zorgden ervoor dat veel instanties ook snel weer stopten met het houden van beloega's. Dat zorgde voor een lange onderbreking in het houden van de soort. Pas rond 1960 zouden beloega's weer in gevangenschap verschijnen. Dit keer op de modernere manier van dierhouderij, in een vorm gelijk aan zoals we die nu ook kennen.
Afbeelding: In de 19e eeuw (jaren 1801 tot 1900) waren beloega's een enorme noviteit bij het publiek. Het was een zeldzaamheid om er een levend te zien en het tentoonstellen van de dieren trok enorme menigten mensen aan.
Beloega's in Moderne Dierenparken
We hebben een lange weg afgelegd sinds de 19e eeuw en tegenwoordig zijn beloega's één van de meest gehouden walvisachtigen in gevangenschap. Ze worden gehuisvest in aquaria, dolfinaria en andere zoölogische facilitieiten zoals dierentuinen in Noord-Amerika, Europa, Rusland en Azië. Het grootste aantal van deze in gevangenschap levende dieren leeft in Rusland en Azië (met een geschat aantal tussen de 100 en 200 dieren, maar mogelijk zelfs meer) en ongeveer 85 dieren leven in Westerse instanties in Noord-Amerika, Canada en de Europese Unie. Deze dieren leven in verschillende opstellingen. Sommigen zijn ‘klassieke dolfinaria’ waar de dieren ook worden getoond in shows of presentaties. Anderen leven in een aquarium of dierentuin, waar de dieren gewoon publiekelijk te bekijken zijn. In beide gevallen worden de dieren echter getraind voor zowel medische als verrijkingsdoeleinden. Sinds 2019 heeft een instantie in IJsland een andere mogelijke opstelling geïntroduceerd, een "sanctuary" genaamd. Hier leven de dieren nog in gevangenschap, maar de leefomgeving is zo natuurlijk mogelijk gemaakt. Het doel achter deze sanctuaries is om dieren die vroeger in dolfinaria leefden een soort van ‘pensioen’ te geven. Hierbij krijgen ze een meer natuurlijke manier van leven, waar ze niet hoeven op te treden in shows. Deze visie komt voort uit de publieke opinie dat het houden van walvisachtigen in gevangenschap en vooral het laten optreden in shows of presentaties achterhaald is of zelfs dierenmishandeling. Hoewel er altijd tegenstanders zijn geweest van het houden van walvisachtigen in gevangenschap, is deze ideologie vooral de laatste tien jaar populairder geworden.
Afbeelding: Links: een promotionele afbeelding van een beloega-show in "Boston Aquarial Gardens" uit 1861. Hier werden de eerste in gevangenschap levende beloega's gehouden. Rechts: een tekening uit het dagboek van een 11-jarig meisje dat tijdens een schoolreisje één van deze voorstellingen bezocht. Ze schrijft: “Ik ging weer naar de Boston Aquarial Gardens. We zagen de walvis die werd bestuurd door een meisje. Ze zat in een boot en de walvis was aan de boot vastgemaakt met een paar teugels en een halsband die om zijn nek was vastgemaakt. De mannen moesten het dier achtervolgen en vangen voordat ze de halsband om konden doen"..
SEALIFE Trust beluga whale sanctuary
Ik heb in 2020 de instantie in IJsland bezocht, het "SEALIFE Trust Beluga Sanctuary" genaamd, en heb daar een eigen artikel over geschreven met ondere andere mijn bevindingen en een interview. Ik raad aan om ook dit artikel te lezen om volledig op de hoogte te zijn van het onderwerp. Maar ik zal hier ook een korte introductie geven van deze instantie: De meer bekende namen in de wereld van dierenactivisten hebben deze “sanctuaries” allemaal al eerder genoemd als een beter alternatief voor het huidige houden van walvisachtigen in zoölogische instellingen zoals dolfinaria of dierentuinen. Hoewel dit concept al vele jaren wordt genoemd, heeft niemand tot nu toe een echte professionele poging gedaan (de mislukte en oppervlakkige projecten waarbij dieren daadwerkelijk zijn gestorven niet meegerekend). Daarom was het des te verrassender dat het Merlin Entertainments was, een grote speler in de pretpark- en aquariumindustrie, die de eerste serieuze poging deed om zo’n sanctuary te creëren, speciaal bedoeld voor beloega's. In 2019 heeft SEALIFE Trust twee beloegas uit een Chinees dolfinarium, gekocht door Merlin Entertainments, naar IJsland verplaatst om ze voor te bereiden op hun nieuwe leven in het allereerste beloega-reservaat ooit. Hun toevluchtsoord is de Klettsvik-baai, dezelfde baai waar de beruchte orka "Keiko" uit de "Free Willy"-franchise was gehuisvest in een poging hem weer vrij te laten in het wild. Dit project is tijdens het schrijven van dit artikel nog in uitvoering en de dieren verblijven in een binnenbad in afwachting van hun introductie.
Oceanogràfic
Toen ik onderzoek deed voor mijn artikel over de beloega’s in IJsland, kwam ik tot een opmerkelijke conclusie: hoewel beloega’s naast de tuimelaar dolfijn één van de meest gehouden soorten walvisachtigen in gevangenschap zijn, zijn er slechts twee instanties in Europa die deze soort houden (met uitzondering van Rusland en de Krim). Dit is dus het SEALIFE Trust Beluga Sanctuary in IJsland en een aquarium genaamd Oceanogràfic Valéncia in Spanje. Dit wekte meteen mijn interesse, want Oceanogràfic hield niet alleen beloega's als soort, maar ze hadden ook de eerste succesvolle beloega-geboorte van Europa meegemaakt. Het idee kwam in mijn hoofd om beide instellingen -In IJsland en Spanje- te bezoeken en hun manier van huisvesting van de dieren, dierverzorging, verrijking, maar ook visie op de toekomst van deze soort in gevangenschap (en als geheel) te vergelijken. Aangezien dit precies in de periode van de pandemie was, heeft het even geduurd om een bezoek aan beide instanties te realiseren, maar het is me eindelijk gelukt! Zie hier mijn bevindingen na een bezoek aan Oceanogràfic València..
Wat is Oceanogràfic?
Oceanogràfic is een openbaar aquarium in de stad Valencia in Spanje. Het maakt deel uit van de “Ciutat de les Arts i les Ciències”, ook wel bekend als de Stad van Kunsten en Wetenschappen. Het werd geopend op 13 februari 2003 en staat bekend als het grootste aquariumcomplex van Europa. Het aquarium herbergt meer dan 20.000 dieren van ongeveer 600 verschillende soorten zoals: dolfijnen, beloega's, zeeleeuwen, zeehonden, pinguïns, zeeschildpadden, haaien, roggen en veel verschillende vogels, vissen, schaaldieren en andere waterdieren. Naast educatie (door gebruik te maken van de vele dieren die in het park te zien zijn), Vangt Oceanogràfic ook zeeschildpadden op en heeft het veel initiatieven voor het behoud en de bescherming van wilde dieren, met name lokale en inheemse soorten in Spanje.
Dit park huisvest beloega's sinds 2003, toen twee dieren (een mannetje en een vrouwtje) arriveerden uit het Mar del Plata-aquarium in Argentinië. Deze beloega’s leven in "Ártico", een gigantische iglo van twaalf meter hoog, verdeeld in twee niveaus, die het ecosysteem vertegenwoordigen waarin de beloega en vele andere diersoorten voorkomen. Hier leven de dieren in 4 miljoen liter zeewater. Momenteel leven er twee beloega's in dit verblijf, namelijk Yulka, een volwassen vrouwtje en haar zoon Kylu die werd geboren in 2016. Kylu's vader was een mannetje genaamd Kairo, die oorspronkelijk met Yulka arriveerde, hij stierf helaas in april 2022. Oceanogràfic heeft nog drie andere soorten zeezoogdieren: Gewone zeehonden, Patagonische zeeleeuwen en tuimelaars.
Afbeelding: Oceanogràfic, een modern dierenpark en aquarium in Valencia, Spanje. Welbekend als het grootste aquariumcomplex van Europa. 
Educatie & Conservatie
De stichting “Oceanogràfic Foundation” is opgericht om het werk van Oceanogràfic ter bescherming van het mariene milieu te versterken en uit te breiden. De missie van de Oceanogràfic Foundation is om het mariene milieu te behouden door kennis en compassie voor het leven in de zee te genereren. Dit door zowel directe actie als het creëren van ervaringen tussen mens en dier in het park, maar ook door algemene bewustwording te verspreiden. Dit zal vervolgens een respectvolle houding ten opzichte van mariene ecosystemen als geheel aanmoedigen. Deze stichting bestaat naast de trust uit een wetenschappelijk comité en een team van wetenschappelijke professionals die hun leven wijden aan natuurbehoud.
In de loop der jaren heeft de stichting honderden initiatieven uitgevoerd om bij te dragen aan natuurbehoud en bewustwording bij het publiek:
Afbeelding: “The Oceanogràfic Foundation in numbers” is een overzicht dat aanwezig is in het park dat bezoekers meeneemt langs de initiatieven van het jaar 2021. Waarvan: 644 opgevangen zeeschildpadden (714 tijdens mijn bezoek), 88 samenwerkende instanties, 17 opleidingen en masterscripties, 151 wetenschappelijke publicaties, 201 vrijlatingen van zeeschildpadden met educatieve doeleinden, 95 bijdragen aan conferenties, 24 onderzoekers, 15 gepromoveerde proefschriften, 121 bestudeerde soorten, 648 schildpadden die deelnemen aan toonaangevende projecten, 29 strandopruimingen, 108 onderzoeks- en natuurbeschermingsprojecten, 582 autopsieën bij dieren voor wetenschappelijke doeleinden, 63 geassisteerde strandingen van dieren in nood en 127 bewustmakingsacties.
Dit is een overzicht van enkele van de talrijke projecten en initiatieven die ik zelf heb gezien in het park en achter de schermen. Veel van de dierenverblijven in het park zelf bestaan uit lokale dieren die werden gerehabiliteerd of gefokt voor wetenschappelijke studies/terugkeer in het wild. Er waren ook habitats waar lokale vogels konden komen en gaan; velen kiezen ervoor om permanent in het park te blijven.
- Arca del Mar: Dit is een veterinair ziekenhuiscentrum dat zorgt voor de zieke dieren die de Spaanse kusten bereiken. Het is geopend in 2007 en biedt veterinaire zorg, voornamelijk aan gewonde en gestrande schildpadden en zeezoogdieren, maar ook aan dieren zoals haaien. Het doel is om hen te rehabiliteren, zodat ze opnieuw in hun oorspronkelijke leefgebied kunnen worden geïntroduceerd.
- Decompressieziekte bij zeeschildpadden: In 2012 ontdekte het Oceanogràfic-team dat schildpadden vatbaar waren voor decompressieziekte (DCZ) wanneer ze vast komen te zitten in visnetten. Deze bevinding, die internationaal zeer wordt erkend, vormt een onderzoeksuitdaging omdat het de wetenschappelijke overtuiging ongedaan maakt dat zeedieren niet aan DCZ kunnen lijden.
- Duikfysiologie: Dit project bestudeert de effecten van apneu tijdens het duiken op verschillende aspecten, zoals metabolisme, cardiorespiratoire functie en in het algemeen op de gezondheid en het welzijn van dieren.
- Tracking van wilde dolfijnen in open water: Dolfijnen worden beschouwd als een ambassadeur voor de gezondheid van het ecosysteem. Door ze te volgen en te observeren, krijgen we niet alleen diepgaande kennis over deze soort, maar kunnen we ook de toestand van de zeeën evalueren.
- Conservatie van de biodiversiteit van de zeebodem in het dorp Jávea: dit proefproject hanteert een nieuwe benadering op het gebied van het behoud van de zeebodem door alle factoren die daarmee verband houden te betrekken: onderzoekers, overheidsdiensten, lokale belanghebbenden en burgers.
- Paling kweken in gevangenschap: De Europese paling is een soort die met uitsterven wordt bedreigd. Desalniettemin is het fokken in gevangenschap geen eenvoudige taak, omdat hij zich niet spontaan voortplant. Dit project richt zich op het ontwikkelen van technieken om de paling in gevangenschap te kunnen kweken.
- Opfok voor jonge zeeschildpadden: Dankzij dit beschermingsinstrument is het voortbestaan van zeeschildpadden, geboren op lokale stranden of geïncubeerd in Oceanogràfic, verzekerd tijdens de meest kritieke periode van hun ontwikkeling.
- Herstelprojecten: Schoonmaken van stranden en zeebodems: Met behulp van vrijwilligers wordt conservatie uitgevoerd in verschillende habitats. Deze taken omvatten de verwijdering van afval en de herbebossing en herintroductie van inheemse fauna in het gebied van binnenwateren en rivieren, evenals kustgebieden in de Valenciaanse Gemeenschap.
- Herstel van per ongeluk gevangen haaieneieren: Dankzij de samenwerking met de visserijsector worden levensvatbare haaieneieren gered nadat ze per ongeluk zijn gevangen door vissersvaartuigen in Valencia. Ze blijven totdat ze zijn uitgekomen en worden dan uitgezet in de natuur.
Afbeelding: Arca del Mar en achter de schermen bij de zeeschildpaddenopvang. Evenals conservatieprojecten voor lokale diersoorten.
- Het fokken van lokale bedreigde diersoorten in gevangenschap: de Oceanogràfic Foundation neemt samen met het regionale ministerie van Landbouw, Milieu, Klimaatverandering en Plattelandsontwikkeling deel aan projecten voor lokale bedreigde diersoorten, zoals Europese moerasschildpad (Emys orbicularis), Griekse landschildpad (Testudo hermanni), Spaanse ribbensalamander (Pleurodeles waltl) en de Valencia tandkarper (Valencia hispanica) om de populaties te vergroten door het kweken en/of onderhouden van jongen in de eerste levensmaanden om hun overleving te verzekeren. De exemplaren die in deze projecten worden verkregen, worden uitgezet in de natuur en er worden ook andere acties ondernomen, zoals het herstel van vijvers en waterpunten in de oorspronkelijke leefomgeving.
- Herstel van belangrijke waterpunten voor amfibieën en biodiversiteit: Waterpunten zijn het toevluchtsoord van talloze zeldzame en algemeen bedreigde soorten, waaronder planten, ongewervelde dieren en amfibieën. Het herstel van deze microhabitats spelen een cruciale rol bij het behouden van populaties van amfibieën en andere soorten. In deze context werkt de Oceanogràfic Foundation aan het herstel van diverse waterpunten. Dit wordt mede mogelijk gemaakt door de deelname van lokale organisaties en vrijwilligers.
- Kweken van verschillende vissoorten in gevangenschap: Oceanogràfic kweekt verschillende soorten vissen in gevangenschap. Dit wordt gedaan met als doel deze dieren uit te wisselen met andere aquaria en dierentuinen over de hele wereld. Het doel van deze fokprogramma's is om te voorkomen dat wilde dieren worden gevangen om aquaria en dierenparken te bevoorraden.
- Studie over de interactie tussen dolfijnen en klein vistuig: Er worden momenteel relevante studies uitgevoerd naar de interactie tussen tuimelaars (Tursiops truncatus) en schakelnetvissen van lokale vissers. Dit met als doel om de coëxistentie tussen de lokale fauna, (in dit geval dolfijnen) en traditionele beroepen in de visserij te versterken. Om zo ook het voortbestaan van beide te verzekeren.
- Het ringen van flamingo's: De stichting stuurt hun onderzoekers naar een jaarlijks evenement om grote zwermen jonge flamingo's te voorzien van een ring voor wetenschappelijke doeleinden. Elk gewond dier dat wordt gevonden, wordt naar het opvangcentrum in het park gebracht. Sommige dieren kiezen ervoor om in het park te blijven en verblijven daar dus in permanente opvang.
- Communicatie met en voorlichting aan lokale vissers: Door actief te communiceren met lokale vissers kan zowel het bewustzijn worden vergroot over het belang van het behoud van lokale soorten, evenals dat de vissers eventuele veranderingen in het milieu of de fauna kunnen melden. Ook helpen de vissers en melden ze de dieren die vast komen te zitten in netten of ander vistuig.
- Monsterdatabase: Oceanogràfic houdt een actieve database bij met monsters van de vele soorten die in het park verblijven. Deze monsters kunnen worden gebruikt om wetenschappelijk onderzoek over de hele wereld te ondersteunen. Ze houden ook een database bij van ziekten en ziekteverwekkers via het strandingsnetwerk buiten het park, -wat net zo belangrijk is als gezonde monsters- voor onderzoeksdoeleindens.
Beloega's in Oceanogràfic València
Momenteel leven er twee beloega's in Oceanogràfic. Een volwassen vrouwtje genaamd Yulka en haar zoon Kylu, geboren op 15 november 2016. Tot voor kort waren er drie dieren in het park: Kylu's vader Kairo stierf in de ochtend van 26 april 2022. Hij werd geschat op minstens 60 jaar oud. Op dat moment had hij al bijna 20 jaar bij Oceanogràfic doorgebracht. Yulka en Kylu zijn vrij gemakkelijk uit elkaar te houden; Hoewel ze nu bijna even groot zijn, heeft Kylu nog steeds een donkere kleur en grijze aftekeningen op zijn lichaam, vooral rond zijn ogen. Dit is een overblijfsel van toen hij nog een kalf was, aangezien beloega's volledig donkergrijs worden geboren. Bij een jonge beloega is de buitenste laag van de epidermis erg dik in vergelijking met die van een volwassene. De structuur van de huid van het pasgeboren dier is erg onstabiel, waardoor het dier geleidelijk van donkergrijs naar de zuiver witte kleur verandert. Het duurt enkele jaren voordat het dier helemaal wit is, sommige dieren behouden zelfs hun hele leven wat grijze vlekken. Ook in gedrag verschillen de dieren. Waar Yulka ouder is en meer levenservaring heeft, is Kylu soms wat relaxter en bekijkt nieuwe dingen het liefst van een afstandje. Al blijft Kylu ook wat speelser en nieuwsgieriger, wat kenmerkend is voor een jong dier. Beide dieren zijn te zien door een onderwaterpanoramavenster, maar ook van bovenaf door een laag gaas. We mochten ook achter de schermen kijken om het team van trainers en verzorgers te ontmoeten en de dieren van dichtbij te kunnen observeren.
Wat voor mij interessant was toen ik de instantie in IJsland bezocht en daar een interview hield, was hun visie: woorden als dierenwelzijn, educatie, conservatie en bestaansrecht als faciliteit waren onderwerpen die naar boven kwamen tijdens het praten over de dieren. Hoewel dit natuurlijk geweldige doelen zijn, is het praktisch dezelfde ideologie die moderne dierentuinen tegenwoordig hebben. En terwijl ik met de specialisten in Oceanogràfic sprak, kreeg ik veel soortgelijke antwoorden, zelfs bijna dezelfde antwoorden als die ik in IJsland kreeg. Ik had de gelegenheid om te praten met Dr. Daniel García-Párraga, directeur van zoölogische operaties, directeur en coördinator van het wetenschappelijk comité van de Oceanogràfic Foundation, technisch veterinair directeur en essentiële bijdrager aan verschillende onderzoeken en initiatieven. Ik heb hem de volgende vragen voorgelegd:
Hoeveel beloega’s leven er in het park en hoe lang is deze soort in de collectie?
“We hebben Yulka, de moeder die hier in 2003 aankwam en Kylu, haar kroost die in 2016 werd geboren. Er was ook Kylu's vader genaamd Kairo die onlangs is overleden. Hij was waarschijnlijk minstens 60 jaar oud. Hij werd al "de opa" genoemd in de parken waar hij eerder verbleef, terwijl hij al bijna 20 jaar bij ons was”.
Waar komen de dieren vandaan?
"Het mannetje en het vrouwtje (Kairo en Yulka) kwamen in 2003 uit Argentinië. Ze kwamen uit een aquarium genaamd "Mar del Plata". Zij maakten moeilijke tijden door tijdens de recessie. De vorige exploitant van Oceanogràfic kocht verschillende dieren van dat aquarium en verspreidde ze over verschillende instanties in Spanje. Dit is wanneer de beloega's (ik denk dat ze oorspronkelijk vanuit Rusland naar Argentinië kwamen) en ook enkele tuimelaars bij Oceanogràfic aankwamen”.
Wat voor soort gespecialiseerde zorg hebben beloega's nodig in vergelijking met de andere meer algemeen gehouden walvisachtigen (zoals tuimelaars?)
"Ten eerste is de temperatuur van water en lucht natuurlijk verschillend. Beloega's leven in het arctische en subarctische water, waar factoren als temperatuur en luchtvochtigheid heel extreem zijn. Qua voedingswaarde hebben beloega's een vrij variabel dieet, waaronder meer koppotigen, en het zijn ook dieren die zijn ontworpen om periodes van vasten te hebben. Dit betekent niet dat er periodes zijn dat we de dieren niet voeren, maar we moeten hier wel rekening mee houden in hun voedingsbehoefte. Het is ook erg belangrijk voor de trainers en verzorgers om een diepe band met de dieren te behouden. Zodat ze veel aandacht krijgen en het individuele dier krijgt wat het nodig heeft. Door nauw samen te werken en een band met de dieren op te bouwen, merken de verzorgers direct wanneer er iets niet klopt aan hun gedrag”.
Hoe groot is het verblijf? (in liters)
"4 miljoen liter leefruimte voor de dieren, plus wat extra volume voor de filterruimte”.
Krijgen de beloega's training of medische training? Zo ja, welke soorten?
"Ja natuurlijk! We nemen minimaal één keer per maand een bloedmonster af, samen met andere mogelijke monsters zoals een ademhalingsmonster, urinemonster, ontlastingsmonster enz. Ook kunnen we een endoscopie, echografie en andere routinecontroles uitvoeren. We kunnen alle uitslagen zelf verwerken, zoals bijvoorbeeld de bloeduitslagen die we doorgaans binnen een uur hebben. We monitoren de beloega's iets nauwkeuriger dan bijvoorbeeld de tuimelaars, omdat ze specialistischer zijn in de zorg. We hebben een weegschaal op ons platform, maar we hebben gemerkt dat water dat in contact komt met de weegschaal het resultaat minder nauwkeurig maakt. Met Kylu konden we hem vroeger buiten het water wegen terwijl hij groeide (tot 400 kg) maar nu met zijn huidige grootte is dat niet mogelijk. De methode die we nu gebruiken is dat we afmetingen nemen van de totale lichaamslengte en omtrek op 2 plaatsen van het lichaam. Zo berekenen we het gewicht, wat een betrouwbare wiskundige formule is om het gewicht te bepalen.
We hebben ook verrijkingstrainingen, medische trainingen, onderzoekstrainingen, sociale bindingstrainingen en waterwerktrainingen. Hoeveel sessies de dieren krijgen kan per dag verschillen. Het is meestal een minimum van 15 per dag en de sessies zijn altijd verschillend in duur”.
Hoeveel specialisten verzorgen de beloega's op dit moment en heeft u een eigen dierenarts aanwezig?
"8 tot 9 trainers werken met de dieren. Elk dier heeft zijn eigen team van ongeveer 4 mensen die specifiek voor dat dier zijn opgeleid, maar alle trainers weten hoe ze met beide dieren moeten omgaan en trainen. Het welzijn van onze dieren wordt gehandhaafd door een groot team met verschillende functies: dierenverzorgers/trainers, een dierenwelzijnsfunctionaris, curatoren, dierenartsen, een zoölogisch operationeel directeur en assistent, een biologisch beheerscontroleur (CACSA-staf), onderzoekers, commissieleden van zorg en welzijn, commissieleden van verrijking en externe adviseurs. We hanteren ook een "klokkenluidersregeling" waarin elk van deze mensen in die hiërarchie of zelfs andere mensen buiten de sector anoniem eventuele zorgen kunnen melden, inclusief mogelijke wanpraktijken of onrechtvaardigheden. Er zijn 9 dierenartsen bij de dieren betrokken. Ongeveer 3 zijn klinische dierenartsen die aanwezig zijn hier om ingrepen en procedures uit te voeren, dan zijn er nog twee op managementniveau (waaronder ikzelf) die niet zo vaak met de dieren werken, maar de capaciteit hebben om dit te doen en advies geven in gecompliceerde gevallen. Dan zijn er nog dierenartsen bij ons betrokken via de Stichting en het strandingsnetwerk plus onderzoeksprogramma's. Zij wisselen kennis uit met de rest van het team, maar ze werken niet rechtstreeks met onze dieren omdat we geen overdracht van ziekten willen. Alle veterinaire controles zijn strikt ontworpen voor het individuele dier en we baseren ons medicijnprogramma op het voorkomen van ziekten of letsel in plaats van het te behandelen”.
Waaruit bestaat het dieet van de dieren?
"Ze hebben een dieet van lodde, haring, inktvis en andere koppotigen (zoals octopus voor verrijking), heek, wijting en een scala aan vitamines en supplementen. Gelatine kan ook worden gebruikt om ze wat extra vocht te geven”.
Er is zelfs een geboorte geweest, waarmee jullie de eerste instelling in Europa zijn die deze soort met succes heeft gefokt. Hoe is dit mogelijk gemaakt?
“Het is correct dat we de enige instelling in Europa zijn waar een beloega met succes is geboren. Het fokken van beloega's in gevangenschap is gecompliceerd. Ze onder de juiste omstandigheden houden is nog maar het begin. Ze hebben één reproductieve periode per jaar, wat neerkomt op ongeveer één vruchtbare dag per jaar. Als er op die dag geen succesvolle bevruchting is, moet je opnieuw een jaar wachten. We concentreerden ons op voortplanting, aangezien we toen de enige beloega's in Europa hadden. Dus onze inzet (naast het welzijn van de dieren) was ook om de soort in gevangenschap te helpen verspreiden, zodat we die dieren konden gebruiken voor wetenschappelijk onderzoek. Zeker met onderzoek dat niet in het wild kan worden gedaan. Moederlijke zorg voor beloega's is niet alleen gebaseerd op instinct, maar vooral op sociale cultuur. De vrouwtjes leren elkaar belangrijke moederzorg in het wild. Omdat we maar één vrouwtje hadden, was dit niet mogelijk bij ons.
We moesten het kalf de eerste 6 maanden met de hand opvoeden. Dit was erg ingewikkeld, omdat pasgeborenen vooral afhankelijk zijn van immunoglobuline in de moedermelk. We wisten dat als het kalf dit niet binnen kreeg, dit tot infecties kon leiden. Dus al van te voren, namen we plasma uit een bloedmonster van de moeder om deze antilichamen te extraheren en het immuunsysteem van het kalf te ondersteunen. Ook de melkvervangende formule van beloega's kenden we niet, maar er is contact gelegd met instanties als SeaWorld, Vancouver Aquarium en Shedd Aquarium, die hier meer ervaring mee hadden en zij hebben ons geholpen. Omdat we wisten dat in het wild de eerste geboorte vaak niet zonder complicaties is, waren we goed voorbereid op elk scenario. Dit maakte de geboorte en de succesvolle opvoeding van Kylu mogelijk”.
Deze geboorte moet ook voor onderzoek een zeer waardevolle gebeurtenis zijn, zijn of worden er onderzoeken uitgevoerd naar de beloega's in Oceanogràfic?
"Ja, momenteel publiceren we ongeveer 15 - 20 wetenschappelijke artikelen per jaar. Niet alleen over de beloega's, maar ook over onze dolfijnen, schildpadden en vele andere dieren die in ons park leven. Met de dieren hier in ons park hebben we een geweldige kans om ze te trainen om samen te werken met wetenschappers en onderzoeksexperts. Hierdoor is het mogelijk om monsters te nemen, de dieren van heel dichtbij te bestuderen of apparaten op het dier aan te brengen. Dingen die je bij wilde dieren gewoon niet kunt doen zonder ze te verstoren en heel veel stress te geven. Sommige onderzoeken kunnen niet in het wild worden gedaan zonder de dieren te schaden, maar sommige onderzoeken kunnen juist weer niet in gevangenschap worden gedaan zonder valse resultaten te krijgen. Daarom doen we aan beide mee. Bijvoorbeeld; onderzoeker Audra Ames vergelijkt akoestische gegevens van moederkalfcontactoproepen die in ons park zijn bestudeerd op wilde narwallen in Groenland. Studies gedaan bij Oceanogràfic worden dus gebruikt om de vocalisaties van narwallen in het Noordpoolgebied te ontcijferen. Ook hebben we hier studies uitgevoerd naar hun gehoorcapaciteit en hoe geluiden van bootroutes hen zouden kunnen beïnvloeden. Dus wat we hier in gevangenschap doen, kan direct worden overgedragen naar onderzoek in het wild. Zo kunnen we het zelfs toepassen op opvangdieren. In het geval van de geboorte van Kylu: we hebben een spuit ontwikkeld om de melk in de mond van de kalveren te doseren. Omdat pasgeboren walvisachtigen de melk er niet echt uit zuigen zoals andere zoogdieren, maar de moeder de melk meer rechtstreeks in de mond spuit. Terwijl het kalf zooggedrag vertoonde, konden we deze spuit met onze vingers bedienen om de melk in de mond te spuiten voor een meer natuurlijke ervaring. Deze techniek is hier ontwikkeld en werd daadwerkelijk gebruikt tijdens de rehabilitatie van een gestrand beloega-kalf in Alaska genaamd Tyonek. Momenteel werken we ook samen met een strandingsnetwerk zodat al onze kennis kan worden ingezet op gestrande zeezoogdieren. Op dit moment proberen we ook bij te dragen aan de opbouw van opvangcentra op plaatsen zoals de Galapagos-eilanden en in Thailand, om te zien wat we daar kunnen doen voor het behoud van soorten”.
Ziet u een verband tussen een bezoek aan Oceanogràfic en onderwerpen zoals natuurbehoud en educatie?
"Wij begrijpen dat door deze dieren te houden, we een verantwoordelijkheid hebben om bij te dragen aan onderzoek en natuurbehoud, maar ook aan voorlichting aan het publiek. Naar onze mening is de missie van moderne dierentuinen, aquaria en dolfinaria om te proberen mensen bewust te maken en de samenleving duurzamer te maken. Het is ook belangrijk om de jeugd weer in contact te brengen met de natuur. Als openbaar aquarium hebben we het voorrecht om mensen en vooral kinderen in contact te brengen met dieren en de natuur.
Het is natuurlijk belangrijk om eerst het welzijn van de dieren te waarborgen en vanaf dat moment voeren wij deze missie uit. Bijvoorbeeld: we hebben onze dolfijnenshow veranderd in een educatieve presentatie. Hier lopen we soms tegen het probleem aan dat bezoekers klagen dat de presentaties nu saai zijn, terwijl anderen klagen dat het nog te veel ‘show’ is als je dieren überhaupt traint om dingen te doen. Voor ons is de boodschap het belangrijkst. Wanneer mensen hier komen en voor het eerst in hun leven een beloega van dichtbij zien of hoe de dolfijnen verbonden zijn met hun trainers, is dat een goede manier om het publiek te sensibiliseren en zorg en bewustzijn te creëren. Zo benutten we deze ‘populaire’ dieren waar mensen zich verbonden mee voelen ook om aandacht te vragen voor het behoud van alle andere waterdieren en de natuur als geheel. Kijk eens naar onze eigen projecten: we doen veel aan het behoud van salamanders, kikkers, vissen, mosselen en planten, maar het is veel moeilijker om mensen te vragen zich te bekommeren om een mossel en te doneren dan voor een beloega. Op die manier zijn de beloega's, dolfijnen, haaien en schildpadden ambassadeurs die ervoor zorgen dat het publiek ons bezoekt en omdat deze bezoekers zich dan in ons park bevinden, leren ze ook over alle andere soorten die onze planeet bewonen en leren ze er iets om te geven. Het algemene doel is inspireren in de bescherming van de biodiversiteit als geheel, niet alleen voor zeezoogdieren. Zeezoogdieren werken echter heel goed als overkoepelende soorten”.
Wat houdt de toekomst in voor de beloega's in Oceanogràfic?
"“We willen deze soort graag blijven houden, maar alleen op een duurzame manier. Op dit moment zijn we niet actief op zoek naar een nieuwe beloega, maar we staan open om nieuwe dieren in nood op te vangen. Bijvoorbeeld als een dier uit Oekraïne in een oorlogsgebied een plek nodig heeft vanwege veiligheidsredenen of bijvoorbeeld een opvangdier. Waar we momenteel aan werken is meer verrijking. Zoals het herintroduceren van andere zeezoogdieren zoals zeehonden in hun leefgebied en nog meer vissen of watervogels. We willen ook actief blijven werken aan onderzoek met de dieren. en blijven leren hoe we wilde populaties beter kunnen beschermen”.
Observatie
We mochten het beloega-habitat achter de schermen bezoeken en waren getuige van één van de trainingen. Dit complex bestaat uit een openbaar bassin dat zichtbaar is voor bezoekers door het glas, maar ook uit een zwembadsysteem achter de schermen. Ártico is op zichzelf al een enorm complex, maar zelfs alleen navigeren door het beloega-gebied was een hele wandeling! Het gebied was schoon en georganiseerd, vooral voor een locatie achter de schermen. De dieren hadden vrije toegang tussen het openbare gebied en bassins achter de schermen. De blauwe en witte tinten van het complex benadrukten de kille temperatuur. We werden opgewacht door het beloega-team dat klaar stond voor een trainingssessie met de dieren. Rondom het complex zijn verschillende promenades en vlotten aangelegd om de beloega's te naderen. Ik werd uitgenodigd op één van de vlotten om getuige te zijn van de training. Beide dieren waren gestationeerd bij hun eigen aangewezen trainer. Af en toe werden ze naar een andere locatie bij het bassin geroepen, wat onderdeel is van hun training. Zo kunnen de trainers en verzorgers de dieren gemakkelijk managen en volledig uit vrije wil benaderen en verplaatsen door het hele complex. Vooral de sociale band tussen de dieren en hun trainers viel op. De dieren reageerden visueel op de stemmen en aanrakingen van de trainers. De beloega's gebruikten ook geluid en overdreven gezichtsuitdrukkingen om met hun trainers te communiceren. Waar je zou verwachten dat het dier kalm zou zijn, wachtend op het geïnstrueerde gedrag, leken ze in plaats daarvan erg actief, gretig en speels. Ook na afloop van de training bleven de dieren in de buurt van de trainers aan de rand van het bassin hangen. Dit was duidelijk een zeer positieve ervaring voor hen. Omdat de dieren in direct contact met hun trainer werken, hoeven ze niet verdoofd of vastgebonden te worden voor fysieke controles, kleine behandelingen, bloedafname of zelfs transport. Aangezien het dier wordt beloond via de “positive reinforcement” methode, is het onwaarschijnlijk dat negatieve ervaringen of emoties aan deze routines worden gekoppeld.
Het trainingsproces van de beloega's wordt op alle mogelijke manieren bereikt met de "Positive Reinforcement" -methode. De meeste mensen kennen het misschien al als de meest bekende variant van deze methode: de zogenaamde “clickertraining”, die erg populair is bij huisdieren. Het basisprincipe van deze methode is om het dier te belonen voor gewenst gedrag. Wanneer het dier ongewenst gedrag vertoont, wordt dit genegeerd in plaats van gecorrigeerd. Daarna wordt het gedrag opnieuw gevraagd. Het belangrijkste doel van deze trainingsmethode is om het dier gewenst gedrag te laten vertonen zonder negativiteit zoals stress, angst of agressie te ervaren. De methode is zeer succesvol omdat het dier alleen positieve of neutrale prikkels ervaart. Daarom wordt het tegenwoordig op honderden diersoorten gebruikt. De sleutel tot het trainen van zeezoogdieren is het gebruik van een signaal dat het dier duidelijk maakt dat ze het gewenste gedrag vertonen en dat er een beloning volgt. Dit signaal wordt gebruikt in de vorm van een hoogfrequent fluitje. De beloning is voornamelijk voedsel, omdat dit instinctief een zeer positieve stimulans is voor dieren, maar dit is zeker niet altijd het geval. De beloega's worden ook beloond met bijvoorbeeld speelgoed, gelatine, ijsblokjes, watersprays of het enthousiasme van hun trainer (vergelijkbaar met bijvoorbeeld hondentraining).
Afbeelding: Een impressie van het beloega habitat achter de schermen, evenals de verschillende verrijkingsmiddelen voor de dieren.
We keerden op een andere dag terug als normale parkgasten om te ervaren wat een reguliere bezoeker van Oceanogràfic ervaart. De ingang is een indrukwekkend futuristisch gebouw, net als verschillende andere gebouwen in het park. Dit trekt je meteen in de unieke sfeer die anders is dan elk ander aquarium. Hoewel het park dicht bij de stad Valencia ligt, met gebouwen die op veel plaatsen in het park zichtbaar zijn op de achtergrond, stoorde dit het landschap niet echt. Over het algemeen gaf het park het gevoel van een groen-blauwe oase in het stadsbeeld. Water en groen is overal in het park aanwezig. Botanisch is alles echt een lust voor het oog. Waar de buitenbaden ooit blauw en steriel waren, zijn er nu leefgebieden voor verschillende lokale flora en fauna. Dit zorgt ervoor dat er altijd verschillende soorten dieren om je heen zijn, wat een geweldige toevoeging is aan het landschap en de ervaring. Educatie is op speelse en kleurrijke manieren duidelijk aanwezig in het park. Er zijn ook verschillende mogelijkheden om meer te weten te komen over de inspanningen van de Oceanogràfic Foundation. Wat me opviel, waren de duidelijke boodschappen voor natuurbehoud in het hele park, of het nu in het restaurant is, op frisdrankautomaten of in de verschillende soorten prullenbakken in het park. Allemaal met de boodschap van recycling, vermindering van plastic afval en zorg voor de planeet. De dierenverblijven waren groot en schoon. Hoewel het park misschien niet erg groot lijkt, bevinden de meeste indrukwekkende aquaria zich onder de grond. Oceanogràfic heeft een grote verscheidenheid aan diersoorten, verdeeld over verschillende gebieden, die je echt meenemen op een adembenemende reis rond de wereld. Van Spaanse estuaria en de Middellandse Zee tot de Rode Zee, de Noordpool, Antarctica en de verschillende eilanden van de wereld. Ártico is verreweg het meest indrukwekkende verblijf van het park. Bezoekers komen binnen in een gigantische, twaalf meter hoge iglo verdeeld in twee niveaus. Veel verschillende soorten die het arctische ecosysteem vertegenwoordigen, zijn hier te vinden. Je begint op het hoogste niveau, waar je van bovenaf een overzicht hebt op de verblijven. Soorten zoals gewone zeehonden, papegaaiduikers, kwallen en arctische vissen bewonen dit ecosysteem. Aan het einde kom je ook Gentoo-pinguïns tegen uit de Antarctische regio. Verreweg de meest indrukwekkende dieren zijn de beloega's die je gracieus langs de panoramische glazen wand kunt zien glijden. Pas door het glas waar je het hele dier van dichtbij kunt zien, besef je hoe groot deze dieren eigenlijk zijn. Hun verblijf is uitgerust met witte rotsen en levende vissen voor verrijkingsdoeleinden. Opvallend en veelbetekenend is de reactie van het publiek op de beloega's. Met geluiden of uitgesproken woorden van verwondering naderen de bezoekers het glazen raam van de dieren. Er was een visuele reactie van bijna elke persoon die in de buurt van het beloega-raam kwam. Blikken van verwondering, mensen die een foto van zichzelf proberen te maken met de beloega's of hun hand op het glas leggen alsof ze een soort band met de dieren willen vormen, er is duidelijk een soort genegenheid die mensen voelen voor deze dieren. Iets wat je bij de andere aquaria niet zag gebeuren, ook niet bij die met andere populaire soorten zoals haaien, zeehonden en pinguïns. Het is deze diepere band met de dieren die deze legitimiteit, deze "rechtvaardiging" voor dierentuinen en aquaria creëert. Je ziet dat het van dichtbij meemaken van deze dieren effect heeft op mensen. Hetzelfde gevoel van ontzag dat de eerste mensen naar Boston Aquarial Gardens of Coney Island trok in de 19e eeuw, dit gevoel van het willen vastleggen van het moment, of het maken van een diepere verbinding. En zo ook uiteindelijk deze dieren te willen beschermen nadat je ze van dichtbij hebt gezien en geleerd hebt over de gevaren waarmee ze in het wild worden geconfronteerd..
Conclusie
Ik noemde dit artikel "een Toekomst voor Beloega's". Waar ik in de eerste plaats de toekomst voor de dieren in gevangenschap in Europa bedoelde, heb ik nu het gevoel dat ik een veel bredere betekenis van dit onderwerp heb aangesneden. Tijdens het onderzoeken en bezoeken van beide instanties in IJsland en Spanje werd iets heel duidelijk. Hoewel beide instanties qua concept heel verschillend zijn, hebben ze precies dezelfde visie! De essentie van beide instanties is dat ze het welzijn van de dieren willen waarborgen en de best mogelijke levensomstandigheden willen bieden, terwijl ze de dieren ook willen inzetten voor onderzoek, educatie en natuurbehoud. Dit betekent dat de dieren in beide instanties direct en indirect hun wilde soortgenoten ten goede komen. Waardoor dit niet alleen gaat over de toekomst van deze vier individuele dieren, maar over de toekomst van de soort als geheel. Dit is naar mijn mening een hele mooie conclusie! Aangezien beloega's in gevangenschap zestig of mogelijk zelfs zeventig jaar oud kunnen worden, zouden deze vier Europese dieren nog vele jaren kunnen blijven bijdragen aan onderzoek, educatie en natuurbehoud. Tijdens mijn bezoeken aan deze instanties bleef één ding rondspoken in mijn gedachten: "Hoe geweldig zou het zijn als deze twee faciliteiten zouden samenwerken bij hun inspanningen om de levenskwaliteit van beloega's in gevangenschap in Europa, maar ook de soort als geheel te verbeteren?" Waar ik in eerste instantie dacht dat dit waarschijnlijk niet realistisch was, ben ik blij te horen dat Oceanogràfic bezig is met het maken van contact en mogelijk zelfs met een bezoek aan het SEALIFE Trust Beluga Sanctuary! Dit samen met de inspanningen die beide bedrijven leveren om deze soort te houden en te behouden -inspanningen die ik zelf heb gezien - doen me denken dat er toch een toekomst is voor beloega's. Niet alleen in Europa, maar als soort waarmee we deze planeet delen..
